ศิลปินที่น่าจับตามอง: María Berrío

ที่คุนสเทริน มาเรีย เบอร์ริโอการดูภาพตัดปะของเธอที่ถูกสร้างขึ้นมีผลให้เกิดการทำสมาธิ Berrío ฉีกกระดาษวาชิเป็นสีต่างๆ ติดกาวเข้ากับผ้าลินินขนาดใหญ่ และทาสีด้วยสีน้ำ เธอวางกระดาษตรงตำแหน่งที่บรรลุวัตถุประสงค์ของมัน ก่อนหน้านี้ เธอวาดภาพกลุ่มคนบนพื้นผิว กระดาษทุกแผ่นดูเหมือนจะมีที่ของมัน ขณะที่ María Berrío ติดกระดาษอย่างระมัดระวังบนพื้นผิวแล้วทาสีทับ เธอก็ดูเหมือนคนทำตุ๊กตา และเติมชีวิตชีวาให้กับการสร้างสรรค์ของเธอทีละขั้น ศิลปินจากบรูคลินสร้างผลงานขนาดใหญ่ ซึ่งเป็นการผสมผสานระหว่างการวาดภาพและภาพต่อกัน ซึ่งเมื่อเสร็จแล้วจะไม่ดูเป็นสมาธิหรือสงบอีกต่อไป ในทางตรงกันข้าม: แออัด, คึกคัก, วุ่นวาย, สับสนและเหนือจริง, คติชนวิทยา

ปี 1982 ในศิลปินที่เกิดในโคลอมเบียกล่าวถึงประเด็นร่วมสมัย: อัตลักษณ์ การอยู่รอด การอพยพ ความสนใจอยู่ที่ผู้หญิงและเด็กอยู่เสมอ Berríoเป็นแม่ของลูกชายและเกี่ยวข้องกับหัวข้อเรื่องการเป็นแม่เป็นอย่างมาก สิ่งมีชีวิตบางตัวในภาพของเธอมักจะดูเหมือนไม่มีใครแตะต้องได้ ส่วนอีกส่วนหนึ่งของร่างนั้นดูเหมือนถูกควบคุมจากภายนอกและไม่มีพลัง งานศิลปะของ María Berrío เหมาะกับจิตวิญญาณแห่งจิตวิญญาณ ผลงานของเธออยู่ในคอลเลกชันถาวรของพิพิธภัณฑ์สำคัญๆ เช่น พิพิธภัณฑ์ศิลปะอเมริกัน Whitney Museum แกลเลอรีของเธอ Victoria Miro กำลังอุทิศนิทรรศการเดี่ยวให้เธอในลอนดอน: "The End Of Ritual" และที่ Art Basel ในไมอามี แกลเลอรีขนาดใหญ่ Hauser & Wirth ซึ่งปัจจุบันเป็นตัวแทนของเธอ กำลังแสดงผลงานของเธอเรื่อง “Distant God and Aging Suns”

ในการให้สัมภาษณ์กับ Artnet ไม่นานก่อนที่จะเปิดการแสดงเดี่ยวของเธอที่แกลเลอรีในลอนดอน María Berrío กล่าวว่า "รู้สึกเหมือนว่าฉันได้สร้างโลกขึ้นมาภายในไม่กี่ปีที่ผ่านมา ตัวละครต่างๆ เข้ามาในผลงานของฉัน” ด้วยภาพวาดคอลลาจของเธอศิลปินที่มีชีวิต ความรู้สึกของโลกในปัจจุบัน – สำหรับเธอคนหนึ่งเท่ากับ – เพื่อจับภาพ ความไม่สงบทางการเมืองในบ้านบุญธรรมของเธอในอเมริกายังเป็นแรงบันดาลใจให้กับงานของเธออีกด้วย

ในโลกที่เต็มไปด้วยความแตกต่างระหว่างบุคคล María Berrío ตั้งคำถามถึงความหมายของพิธีกรรมและชุมชน สิ่งมีชีวิตหลายตัวของเธอสวมหน้ากาก ซึ่งเป็นธีมที่เธอกลับมาดูครั้งแล้วครั้งเล่า ทำให้ภาพดูเหมือนฉากจากฉากหนึ่ง- María Berrío มักจะฝันถึงรูปถ่ายของเธอในตอนกลางคืน

María Berrío บรรยายถึงวัยเด็กของเธอในโบโกตาว่าเต็มไปด้วยความไม่สงบทางการเมือง เธอและพี่น้องจึงไม่มีอิสระมากนัก อย่างไรก็ตาม พ่อแม่ของเธอยังเป็นเจ้าของฟาร์มแห่งหนึ่งนอกเมือง กลางภูเขา ซึ่งดังที่เธอเคยกล่าวไว้ในการให้สัมภาษณ์บนแพลตฟอร์ม “Gossamer” สิ่งต่างๆ ดูสงบสุขขึ้นเล็กน้อย พวกเขาปลูกผักกินเองที่นั่น มีแกะ วัว และสุนัขอย่างน้อย 20 ตัว เธอสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระในธรรมชาติ “มันวิเศษมาก” เธอกล่าว มันเป็นความปรารถนาของเธอที่จะเข้ามาเสมอที่จะมีชีวิตอยู่ซึ่งเธอก็ประสบความสำเร็จในการทำ เธอศึกษาที่ Parsons School of Design และ School of Visual Arts ซึ่งเธอทดลองกับถ่านไม้และภาพวาด ก่อนที่จะค้นพบกระดาษญี่ปุ่นและเริ่มสร้างภาพต่อกันที่เธอเป็นที่รู้จักในปัจจุบัน เธอซื้อกระดาษวาชิจากธุรกิจของครอบครัวในโอซาก้า

ปัจจุบันนิทรรศการ “The End Of Ritual” กำลังจัดแสดงผลงานล่าสุดของเธอ ซึ่งบางส่วนเกิดจากการร่วมงานพิเศษ María Berrío เคยร่วมงานกับ Gallim ซึ่งเป็นบริษัทเต้นรำร่วมสมัยในนิวยอร์กเป็นครั้งแรก เธอแต่งตัวนักเต้นด้วยหน้ากากและเครื่องแต่งกายของตัวเองและให้พวกเขาเข้ากันด้นสด เธอรวมภาพเหล่านี้ไว้ในงานของเธอ นิทรรศการ “The End Of Ritual” สามารถชมได้ที่แกลเลอรี Victoria Miro ในลอนดอน จนถึงวันที่ 18 มกราคม 2025